Obituary

Doc. dr inż. Marek Żelazny ukończył studia magisterskie na Oddziale Mechaniki Precyzyjnej Wydziału Mechaniczno-Technologicznego Politechniki Warszawskiej w r. 1957, w wieku 21 lat. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Przyrządów Precyzyjnych i został skierowany do współpracy z dr inż. Henrykiem J. Leśkiewiczem, któremu powierzono zorganizowanie nauczania automatyki na Oddziale Mechaniki Precyzyjnej.

W roku akademickim 1958/59, gdy H. J. Leśkiewicz przebywał w USA, M. Żelazny prowadził wszystkie zajęcia dydaktyczne i organizował Laboratorium Automatyki Mechanicznej, a po jego powrocie współdziałał w utworzeniu Katedry Automatyki Mechanicznej. Zainteresowania naukowe skierował początkowo na dominujące wówczas w przemyśle pneumatyczne analogowe elementy automatyki, tworząc podstawy ich projektowania (referat na II KKA Wrocław 1961 i artykuł w Archiwum Automatyki 1-2 1962).

W roku 1963 uzyskał roczne stypendium rządu francuskiego i studiując w Ecole Nationale de l’Aéronautique uzyskał stopień „maître ès sciences aéronautiques” (mgr inż. aeronautyki) oraz wykonał badania do pracy doktorskiej. Po powrocie do kraju obronił doktorat w roku 1965 i skoncentrował się na dydaktyce, działalności publikacyjnej i współpracy z przemysłem. Jego skrypt „Podstawy automatyki dla studentów wydziałów mechanicznych” miał 5 wydań (WPW 1969-1974), a w 1976 r. został zastąpiony wydanym przez PWN w nakładzie 18 tys. egzemplarzy podręcznikiem akademickim „Podstawy automatyki”. W 1968 r. został przewodniczącym Zespołu Koordynacyjnego ds. współpracy pomiędzy IAP PW i PAP MERA-PNEFAL, w ramach którego opracowano m.in. system regulatorów pneumatycznych Pnefal-3 (nagroda wdrożeniowa Ministra NSzWiT) i rozpoczęto prace nad komputerowym wspomaganiem projektowania UAR.

Powołanie na stanowisko docenta w roku 1971 dodało M. Żelaznemu szereg obciążeń administracyjnych oraz pozwoliło rozwinąć zamiłowania związane z kształceniem kadry. Trzykrotnie pełnił funkcję prodziekana ds. naukowych i rozwoju Wydziału, był promotorem 10 przewodów doktorskich (m.in. pierwsze prace związane z niezawodnością i diagnostyką układów automatyki), recenzentem 20 prac doktorskich, przez 6 lat kierował Studium Doktoranckim Wydziału MP, w latach 1982-84 był delegatem Rady Wydziału do Senatu PW.

Na prośbę MERA-PNEFAL wyjechał w 1978 r. na 6 miesięcy do Maroka, by pracować jako inspektor nadzoru montażu i rozruchu układów automatyki w cementowni ASMENT de Temara.

Po powrocie do kraju doprowadził do zawarcia umowy o współpracy długofalowej pomiędzy PW a Uniwersytetem Mohammeda V w Rabacie, w ramach której wyjechał na dwuletni kontrakt w charakterze „profesora wizytującego”. Podczas tego i kolejnego w latach 1990-91 pobytu w Maroku pracował nad dwutomowym podręcznikiem akademickim „Systèmes Asservis. Contrôle et Régulation”, wydanym w Paryżu przez Eyrolles-Mentor Sciences w 1993 r..

Osiągnięcia M. Żelaznego zostały wysoko ocenione przez Uczelnię: 1984 – Odznaczenie „Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej”, 1988 – Krzyż Kawalerski OOP, 1998 – Medal Komisji Edukacji Narodowej, wiele nagród Ministra i Rektora. W dniu 17.04.1996 Rada Wydziału MP w głosowaniu tajnym jednomyślnie poparła wniosek o wystąpienie do Centralnej Komisji ds. Tytułu i Stopni Naukowych w sprawie nadania tytułu naukowego profesora nauk technicznych doc. dr inż. M. Żelaznemu.

W Instytucie Automatyki i Robotyki Marek Żelazny pracował do 2005 r., ale równolegle zaangażowany został na stanowisku profesora przez PWSZ w Ciechanowie oraz – wspólnie z prof. dr. inż. M. Szafarczykiem – zorganizował specjalność (i laboratorium) „Komputerowa Automatyka i Robotyka” w Prywatnej Wyższej Szkole Biznesu i Technik Komputerowych w Warszawie, gdzie w roku 2006 powierzono mu funkcję dyrektora Instytutu Technik Komputerowych.

Jego hobby w życiu prywatnym to kajakarstwo, strzelectwo sportowe, a w ostatnich 20 latach zwłaszcza podróże na wszystkich kontynentach i opera.

Foto: drawnhy97 on Freepik