Strona główna » Wydział » Informacje o wydziale » Poczet Dziekanów Wydziału Mechatroniki » Opisy Dziekanów »
Prof. dr hab. inż. Waldemar Oleksiuk
Kadencja: 1977–1981
Waldemar Oleksiuk urodził się w 1935 roku w Lubartowie w woj. lubelskim. Ukończył tam liceum ogólnokształcące w 1952 r. W tym też roku rozpoczął studia w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechaniczno-Konstrukcyjnym. W 1954 r. przeniósł się na Oddział Mechaniki Precyzyjnej (Sekcja Drobnych Mechanizmów i Przyrządów Pokładowych) na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, który ukończył w grudniu 1957 r., uzyskując dyplom mgr inż. mechanika o specjalności mechanizmy drobne i przyrządy pokładowe. Pracę zawodową rozpoczął w styczniu w 1957 r. w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych w Dziale Głównego Technologa. W 1959 r. przeszedł do Zakładów Produkcji Urządzeń Radiotechnicznych na stanowisko st. konstruktora i zastępcy kierownika Oddziału Opracowań Prototypowych w Dziale Głównego Konstruktora.
W sierpniu 1961 r. został zaangażowany na pół etatu w Katedrze Konstrukcji Przyrządów Precyzyjnych PW, a w styczniu 1962 r. podjął tam pracę, już na całym etacie, w charakterze st. asystenta. Pracę doktorską wykonaną pod kierownictwem prof. W. Trylińskiego – na temat regulatorów cierno-odśrodkowych – obronił w 1967 r. i awansował na stanowisko adiunkta.
W latach 1968–1974 prowadził zajęcia dydaktyczne z konstrukcji urządzeń elektronicznych w WAT na Wydziałach Elektroniki i Cybernetyki. Na przełomie lat 1969/70 odbył półroczny staż w Ecole Nationale Superieure de Chronometrie et de Micromecanique w Besancon (Francja).
W 1975 r. uzyskał na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej stopień doktora habilitowanego, a w 1976 r. został powołany na stanowisko docenta. W 1987 r. został mu nadany tytuł naukowy profesora.
Z chwilą utworzenia w PW struktury instytutowej został powołany na kierownika Zespołu Podstaw Konstrukcji Przyrządów Precyzyjnych (1970–1982). W latach 1973–1977 był prodziekanem Wydziału MP a potem dziekanem (1977–1981). Przez trzy kadencje (1981–1991) był dyrektorem Instytutu Konstrukcji Przyrządów Precyzyjnych i Optycznych. W końcu roku 1988 i przez cały rok 1989 pracował na pół etatu w Przedsiębiorstwie Techniczno-Produkcyjnym „Unitra-Unitech” w Warszawie na stanowisku gł. specjalisty ds. wdrożeń linii światłowodowych opracowanych w IKPPiO.
Profesor W. Oleksiuk specjalizuje się w budowie urządzeń precyzyjnych. Opublikował 10 książek i skryptów oraz ogłosił ponad 180 artykułów i komunikatów naukowych, jest współtwórcą 42 patentów. Wypromował 8 doktorów nauk technicznych.
Od prof. W. Trylińskiego przejął wykłady z „Podstaw konstrukcji urządzeń precyzyjnych” i prowadził je do przejścia na emeryturę w 2008 r. W latach 2001–2008 był opiekunem specjalności Mikromechanika.
Jako dziekan i dyrektor instytutu nawiązał czynną współpracę z zagranicznymi uczelniami: VUT Brno, TU Metz, TU Puchov, STU Iżewsk, UT Bratysława, TU Bukareszt. Był członkiem międzynarodowych komitetów naukowych konferencji w Czechach, Słowacji, Rosji, Rumunii, Francji, Polsce oraz członkiem komitetu naukowego zagranicznych czasopism Gearing & Transmission i Engineering Mechanics. Wielokrotnie recenzował wnioski grantowe dla Grant Agency z Czech i Słowacji i był recenzentem 4 zagranicznych prac doktorskich. Od wielu lat jest członkiem: Sekcji Podstaw Budowy Maszyn PAN, Sekcji Mechatroniki Komitetu Mechaniki PAN, Sekcji Dynamiki Układów Komitetu Mechaniki PAN, Zespołu Metod Zintegrowanego Projektowania przy Sekcji PKM Komitetu Budowy Maszyn PAN.
Profesor W. Oleksiuk współuczestniczył w organizacji wielu konferencji w Polsce i był członkiem komitetów naukowych tych konferencji (m.in. Mechatronika, Sympozjon PKM, Szkoła Tribologiczna).
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Złotą Odznaką Zasłużonego dla PW (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), a także sześciokrotnie otrzymał nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Waldemar Oleksiuk
